موضوع: "تاثیر گذاری حادثه عاشورا در ماندگاری و پویایی تشیع"
LatentStyleCount="267″> UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="Normal"/>
تو کلاس فشرده ی تاریخی، کربلای تو مصاف نیست، منظومه ی بزرگ هستی است، طواف است.
به نام خدایی که کربلا را آفرید که ما وطن داشته باشیم.
ملت ما با الهام از مکتب عاشورا و بصیرت بخشی امام راحل (ره) و جهت بخشی های مقام معظم رهبریروح عاشورائی و حماسه و شجاعت و توکل را در خود تقویت کرده است.
Normal
0
false
false
false
EN-US
X-NONE
AR-SA
MicrosoftInternetExplorer4
w\:* {behavior:url(#default#VML);}
.shape {behavior:url(#default#VML);}
آن روز تمام کربلا در تب سوخت
آن قدر که از سرودنش هر لب سوخت
آن روز که هر پرنده، شمعی می شد
جای همه ی پرنده ها، زینب سوخت
امام حسین(ع):بدرستی که شیعیان ما قلبشان از هر ناخاصی و حیله و تزویر پاک است.
الکافی ج2،ص373
عاشورا، انتظار، پویایی
قیام ها و انقلاب ها،جنبش ها و خیزش های کوچک و بزرگ بسیاری در تاریخ پرماجرای تشیع به وقوع پیوسته است که چه از دیدگاه شیعیان و چه از دیدگاه غیر آنان، از قیام عاشورا و اقدام امام حسین (ع) در کربلا نیرو والگو گرفته است .مظلومیت امام حسین (ع) و یاران فداکار او در روز دهم ماه محرم سال شصت و یکم هجری از یک سو و ستم گری و سنگدلی دشمنان آن حضرت در همان روز از سوی دیگر در هماره تاریخ هر شیعه بیدار دلی را به قیام و انقلاب در برابر ستمکاران فراخوانده و می خواند. نوع حادثه عاشورا با هر تحلیل و برداشتی، حرکت ساز و جنبش آفرین بوده و پویایی فرهنگ تشیع را به دنبال داشته است؛ اما انتظار موعود در نگاه سطحی و بدون تعمق به ظاهر از چنین جایگاه حرکت آفرینی برخوردار نیست.
انتظار همچون بسیاری دیگر از مفاهیم موجود در فرهنگ اسلامی به طور عام و فرهنگ تشیع به طور خاص از گاه طرح و پیدایش خود به خوبی تبیین نگردید، از این رو موجب شد تا برخی ساده اندیشان یا برخی بدخواهان از آن برداشتی فاصله دار با آنچه روایات معصومان (ع) گویای آن بود،داتشه باشند؛ برداشتی که پویایی فرهنگ تشیع را به هیچوجه در پی نداشته است و ندارد و برعکس، ایستایی آن را به دنبال می آورد.
اما آیا به واقع چنین است ؟ آیا انتظار موعود تأثیر متفاوتی با پدیده ای همچون حادثه کربلا و قیام عاشورا را در فرهنگ تشیع داشته و دارد؟ آیا به جای پویایی این فرهنگ سبب رکود و توقف آن می شود؟ نگاهی حتی نه چندان عمیق به میراث بر جای مانده از بنیان گذاران تشیعه راستین که امامان حق گو، الهام گیر با واسطه یا بی واسطه از مخزن علم و اسرار الهی هستند، ما را با پاسخ منفی پرسش های یاده شده مواجه می کند.
اندکی درنگ و تأمل بیشتر لازم است تا حقیقت را روشن سازد و نقش مثبت و سازنده انتظار موعود در پویایی فرهنگ تشیعه را نشان دهد. شاید توجه به نکاتی که در پی می آید دراین جهت سودمند و اثر گذار باشد.
آخرین نظرات